Wyniki badań DNA mieszkańców terenów dzisiejszej Polski i Ukrainy z epoki brązu, sprzed 3500 lat, wskazują, że byli oni potomkami łowców-zbieraczy z Europy Północno-Wschodniej. Opublikowano je w „Nature Communications”, a projektowi finansowanemu przez NCN przewodził prof. Przemysław Makarowicz z Wydziału Archeologii UAM.
Struktura genetyczna ludności Europy Środkowo-Wschodniej, w tym także ze współczesnej Polski i Ukrainy, została ukształtowana przez procesy demograficzne obejmujące przede wszystkim migracje ludzi. Największe z nich dotyczyły rozprzestrzeniania się w kierunku Europy Zachodniej neolitycznych rolników z Bliskiego Wschodu ponad osiem tysięcy lat temu oraz społeczności pasterskich ze stepów czarnomorsko-kaspijskich do Kotliny Karpackiej i na Bałkany około pięciu tysięcy lat temu. Oba te procesy są dobrze rozpoznane dzięki bezpośrednim analizom genetycznym opartym na badaniu DNA wyizolowanego ze szczątków kostnych.
Historia demograficzna Europy Środkowo-Wschodniej po okresie neolitu pozostaje jednak słabo zbadana, mimo że region ten znajduje się na styku różnych stref ekologicznych i wpływów kulturowych. To tutaj kulturowi i genetyczni spadkobiercy pasterzy ze stepu z wczesnej epoki brązu ustąpili miejsca społecznościom ze środkowej epoki brązu, utożsamianym z tzw. trzcinieckim kręgiem kulturowym, charakteryzującym się unikalnymi cechami. Oryginalną obrzędowość pogrzebową tych społeczności wyróżniała dominacja pochówków zbiorowych, których skala była wcześniej obserwowana tylko w grobach megalitycznych z neolitu. Kwestia, w jakim stopniu to ponowne pojawienie się starszych tradycji było wynikiem migracji, a w jakim jedynie zmian społecznych, jest przedmiotem debaty.
Czytaj dalej na Uniwersyteckie.pl: Potomkowie łowców-zbieraczy w Nature Communications (autor: dr Maciej Chyleński)